Leczenie immunosupresyjne

Różni się od leczenia immunomodulującego sposobem wpływania na układ immunologiczny. Preparaty immunosupresyjne hamują wytwarzanie przeciwciał i komórek odpornościowych, obniżając naturalną wrażliwość organizmu na patogeny. Dzięki braku reakcji, mechanizmy odpornościowe nie atakują osłonek mielinowych chorego na SM pacjenta.

Fingolimod*

Fingolimod pomaga chronić OUN przed atakiem układu immunologicznego, zmniejszając zdolność niektórych krwinek białych (limfocytów) do swobodnego przemieszczania się po organizmie pacjenta oraz powstrzymując je przed przenikaniem do mózgu i rdzenia kręgowego. W ten sposób lek ogranicza uszkodzenie nerwów powodujące SM.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Niektóre działania niepożądane mogą być lub mogą stać się ciężkie.
Często (może dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 10):

 

• Kaszel z odkrztuszaniem, nieokreślone przykre uczucie w klatce piersiowej, gorączka (objawy zaburzeń płuc).

• Zakażenie herpeswirusami (półpasiec lub opryszczka) z takimi objawami jak pęcherze, uczucie pieczenia, swędzenia lub ból skóry, zazwyczaj powyżej górnej części ciala lub twarzy. Innymi objawami może być gorączka i osłabienie na wczesnym etapie zakażenia, a następnie drętwienie, swędzenie lub czerwone plamy z ciężkim bólem.

• Wolne bicie serca (bradykardia), nieregularne bicie serca.

* na podstawie ChPL (Gilenya)

Natalizumab*

Natalizumab, jest nazywany przeciwciałem monoklonalnym. Działanie przeciwciał polega na wiązaniu białek w organizmie, co uniemożliwia im wywieranie szkodliwego działania.

W badaniach klinicznych natalizumab zmniejszał o około połowę postęp zmian powodujących upośledzenie sprawności występujących w stwardnieniu rozsianym; zmniejszał również liczbę ataków stwardnienia rozsianego o około dwie trzecie. Otrzymując natalizumab można nie odczuwać żadnej poprawy, jednak lek może nadal działać, zapobiegając pogorszeniu przebiegu stwardnienia rozsianego.
Działania niepożądane wymieniono poniżej według częstości zgłaszania w badaniach klinicznych.
Częste działania niepożądane, które mogą występować u 1 na 10 pacjentów:

• zakażenie dróg moczowych,

• ból gardła i katar,

• dreszcze,

• swędząca wysypka,

• ból głowy,

• zawroty głowy,

• nudności,

• wymioty,

• ból stawów,

• gorączka,

• znużenie.

Immunosupresja w stwardnieniu rozsianym nazywana jest leczeniem drugiego rzutu, czyli sięgnięciem po środki następnej linii, jeśli podstawowe preparaty takie jak interferony i octan glatirameru przestały działać lub nie wykazały żadnych właściwości terapeutycznych. Stosuje się ją również w przypadku postępujących postaci choroby, w których stan zdrowotny pogarsza się.

 * na podstawie ChPL (Tysabri)