Objawy związane ze zmysłem wzroku są bardzo częste przy stwardnieniu rozsianym – 80% chorych doświadczyło tego typu problemów przynajmniej raz, a dla wielu jest to pierwszy symptom choroby. Kłopoty ze wzrokiem mogą pojawiać się i znikać w trakcie choroby w wyniku zapalenia nerwu wzrokowego lub obszarów kory mózgowej odpowiedzialnych za ten zmysł. Mogą także tymczasowo pogłębiać się, gdy temperatura ciała wzrasta w wyniku ćwiczeń lub gorączki. Posiadanie wiedzy o zmianach, jakimi może być dotknięty wzrok osoby chorującej na SM jest przydatne z dwóch powodów: zmiany te mogą być gwałtowne i – jeśli nic o nich nie wiemy – wywołać niepokój; symptomy te mogą także znacznie utrudniać wykonywanie codziennych czynności. Warto zatem poznać możliwości leczenia oraz sposoby radzenia sobie z niedogodnościami, jakie mogą się pojawić.

Problemy ze zmysłem wzroku związane z SM mogą dotyczyć ruchu gałek ocznych lub wzroku bezpośrednio. Szkła korekcyjne nie są skuteczne ani w przypadku jednego ani drugiego z przytoczonych typów zaburzeń, ponieważ ich przyczyna tkwi w uszkodzeniu ośrodkowego układu nerwowego. Pomocy zatem należy szukać u neurologa lub specjalisty z zakresu neurookulistyki, a nie u zwykłego okulisty. Nie oznacza to oczywiście, że należy rezygnować z regularnych badań wzroku.

Najczęstszym zaburzeniem związanym ze zmysłem wzroku przy stwardnieniu rozsianym jest zapalenie nerwu wzrokowego – często jest to pierwszy przejaw tej choroby. O tym, jakie są symptomy zapalenia nerwu wzrokowego przeczytasz w zakładce „objawy”. Objawy mogą pogorszyć się w przeciągu kilku dni lub tygodni, a następnie stopniowo ustępują. U niektórych pacjentów wzrok wraca do normy po miesiącu, u niektórych trwa to rok lub dłużej. Większość chorych odzyskuje pełną lub prawie pełną sprawność wzroku, jednak może się zdarzyć, że jakość widzenia, a zwłaszcza czułość kontrastu i widzenie kolorów pozostaną nieco upośledzone.

Zapalenie nerwu wzrokowego może minąć samo, wystarczy wtedy uzbroić się w cierpliwość. Jednak leczenie wysokimi dawkami kortykosteroidów w postaci wlewów dożylnych może przyspieszyć rekonwalescencję. Pojawia się zatem pytanie: leczyć, czy nie? Rozsądne wydaje się odłożenie terapii, ponieważ kortykosteroidy nie dają żadnych korzyści długofalowych, a u niektórych mogą powodować nieprzyjemne efekty uboczne. Jeśli jednak zaburzenie wzroku znacząco przeszkadza w codziennym funkcjonowaniu, większość specjalistów zaleca leczenie. Jest ono także polecane, gdy zapalenie nerwu wzrokowego jest pierwszym objawem SM u chorego, ponieważ w niektórych przypadkach w takiej sytuacji kortykosteroidy mogą opóźnić kolejny rzut.

Źródło: Kalb R. i in., Multiple Sclerosis for Dummies, Wiley Publishing 2007, s. 102-103.