Oprócz dobrze zbilansowanej diety pod względem ilości tłuszczu i mikroelementów, neurolodzy i dietetycy zalecają:

• odpowiednią ilość kalorii – jeśli przyjmujesz ich więcej, niż potrzebujesz, gromadzą się w postaci tkanki tłuszczowej. Jeśli z powodu SM nie jesteś tak aktywny jak wcześniej, powinieneś ograniczyć dostarczaną ilość kalorii tak, aby pokrywała Twoje dziennie zapotrzebowanie.

• odpowiednią podaż wapnia – kobiety z SM lub te, które zbliżają się do menopauzy, są bardziej narażone na ryzyko osteoporozy. Problemy z poruszaniem mogą powodować zmniejszenie gęstości kości. Ograniczona aktywność, jeśli wiąże się z rzadszą ekspozycją na słońce, powoduje niedobory witaminy D, a tym samym zaburza wchłanianie wapnia.

Pij wodę!

Duża ilość przyjmowanych płynów pomaga w zwalczaniu infekcji. Ludzie mający kłopoty z pęcherzem unikają picia, żeby zmniejszyć częstotliwość wizyt w toalecie, jednakże zredukowana ilość wody może pogarszać uczucie zmęczenia, wywoływać zaparcia i zwiększać ryzyko infekcji dróg moczowych, dlatego mimo wszystko pij co najmniej 8 szklanek wody dziennie. Zrezygnuj ze słodzonych napojów gazowanych, ogranicz kawę i mocną herbatę. Jogurty i zupy są również dobrym źródłem płynów.

Dostarczaj błonnik w pożywieniu

Zaparcia są częstym problemem ludzi chorych na SM. Jeśli więc jesteś mniej aktywny niż zwykle i nie pijesz wystarczającej ilości wody, najprawdopodobniej problem dotyczy również Ciebie. Niektóre leki zażywane przez osoby chore na SM także mogą zwiększać prawdopodobieństwo zaparć (baklofen, amantadyna, a także specyfiki stosowane przy pęcherzu nadreaktywnym), ale dzięki błonnikowi możesz je zminimalizować. Zaleca się przyjmowanie ok. 25-30 gramów błonnika dziennie w jedzeniu. Zawierają go pełne ziarna zbóż, makarony i chleby z ciemnej mąki, warzywa oraz owoce.

Na podstawie książki Rosalindy Kalb, Nancy Holland i Barbary Giesser „Multiple Sclerosis for Dummies”.