Etiologia stwardnienia rozsianego jest nieznana. Powstało wiele teorii dotyczących genezy SM, jednakże żadna z nich nie została całkowicie potwierdzona. Przypuszczano, że związek z zachorowaniem może mieć wirus Epsteina-Barra, niedobory witaminy D w dzieciństwie, wirus odry lub mutacje genetyczne. Wykluczono czynniki dziedziczne, natomiast aktualny stan badań wskazuje, że najbardziej prawdopodobną przyczyną SM jest niewspółmierna reakcja obronna organizmu na czynnik zewnętrzny, zatem uważa się, że stwardnienie rozsiane jest chorobą autoimmunologiczną.

Choroba atakuje zwykle młodych dorosłych rasy białej – osoby w wieku od 20 do 40 lat. W Polsce nie prowadzi się rejestru chorych, ale szacuje się, że na SM cierpi 50-60 tys. (3-6 na 10 000, z nieznaczną przewagą w populacji żeńskiej), a na całym świecie aż 2,5 miliona ludzi.

Co ciekawe, w różnych szerokościach geograficznych SM występuje częściej bądź rzadziej. Im bliżej równika, tym liczba zachorowań spada, natomiast wraz ze zwiększeniem szerokości geograficznej odsetek ten wzrasta. Na zapadalność mają wpływ również migracje z dala lub w kierunku równika. Osoby, które zmieniły miejsce zamieszkania po 15 roku życia, są zagrożone chorobą w takim stopniu, w jakim byłyby, mieszkając w kraju ojczystym.

W większości SM nie jest chorobą śmiertelną, nie istnieją jednak żadne kliniczne testy pozwalające prognozować jej przebieg – ilość i natężenie rzutów, stopień niepełnosprawności po kilku latach czy postać.

 

 

Na podstawie:
Blackstone M., Stwardnienie rozsiane. Przyczyny choroby, objawy, metody leczenia. Poradnik dla chorych i ich rodzin, Warszawa 2007.
Murray TJ. The history of multiple sclerosis: the changing frame of the disease over the centuries. „Neurol Sci”. 2009 Feb 1.
http://www.nationalmssociety.org/What-is-MS/What-Causes-MS,
http://www.pan.poznan.pl/tydzien_mozgu/1.tydzien_mozgu/documents/Zawada_Nowak.pdf, www.ptsr.org